به گزارش مبشرین نور، علیرضا مشایخی: تدبر در قرآن کریم به معنای تأمل عمیق و اندیشهورزی در آیات الهی برای درک مفاهیم، پیامها و مقاصد آن است. این مفهوم در خود قرآن بارها مورد تأکید قرار گرفته است، چنانکه در آیه ۲۹ سوره ص میفرماید: «کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْکَ مُبارَکٌ لِیَدَّبَّرُوا آیاتِهِ». قرآن کتابی نیست که تنها برای تلاوت و حفظ کردن نازل شده باشد، بلکه هدف اصلی از نزول آن، تفکر و عمل به دستوراتش است. این یادداشت به بررسی اهمیت تدبر در قرآن و آثار فردی و اجتماعی آن از منظر آیات، روایات و علوم تربیتی میپردازد.
۱. جایگاه تدبر در قرآن و روایات
الف) تأکید قرآن بر تدبر: قرآن کریم در آیات متعددی انسانها را به تفکر در آیات الهی دعوت میکند. به عنوان مثال، در آیه ۲۴ سوره محمد میخوانیم: «أَفَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلی قُلُوبٍ أَقْفالُها». این آیه به صراحت بیان میکند که عدم تدبر در قرآن، نشانهای از قفل بودن قلب است.
ب) روایات معصومین(ع): پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) همواره بر فهم قرآن تأکید داشتهاند. امام علی(ع) در نهجالبلاغه میفرماید: «اَلَا لَا خَیْرَ فِی قِرَاءَةٍ لَیْسَ فِیهَا تَدَبُّر» (هیچ خیری در قرائتی نیست که در آن تدبر نباشد). این حدیث نشان میدهد که قرائت بدون فهم، هرچند ارزشمند است، اما به تنهایی کافی نیست.
۲. آثار فردی تدبر در قرآن
تدبر در قرآن تأثیرات عمیقی بر زندگی فردی انسان دارد که برخی از مهمترین آنها عبارتند از:
الف) تقویت ایمان: هنگامی که انسان با تأمل در آیات قرآن، نشانههای الهی را در جهان و درون خود میبیند، ایمانش عمیقتر میشود. آیه ۵۳ سوره فصلت میفرماید: «سَنُرِیهِمْ آیاتِنا فِی الْآفاقِ وَ فِی أَنْفُسِهِمْ حَتَّی یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ».
ب) هدایت عملی: قرآن کتاب زندگی است و تدبر در آن به انسان کمک میکند تا در موقعیتهای مختلف، راه درست را تشخیص دهد. به عنوان مثال، تأمل در آیات اخلاقی مانند «إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ» (نحل: ۹۰) میتواند سبک زندگی فرد را متحول کند.
ج) آرامش روانی: قرآن به عنوان «شفاء» معرفی شده است (اسراء: ۸۲). تدبر در آیاتی که به ذکر خدا و توکل اشاره دارند، مانند «أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» (رعد: ۲۸)، موجب آرامش درونی میشود.
۳. آثار اجتماعی تدبر در قرآن
تدبر جمعی در قرآن میتواند تحولات بزرگی در جامعه ایجاد کند:
الف) تقویت وحدت: وقتی افراد یک جامعه بر اساس مفاهیم قرآنی مانند اخوت («إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ» - حجرات: ۱۰) با یکدیگر رفتار کنند، جامعه به سمت وحدت پیش میرود.
ب) عدالتمحوری: قرآن کریم به شدت بر عدالت تأکید دارد. تدبر در آیاتی مانند «کونوا قوامین بالقسط» (نساء: ۱۳۵) میتواند جامعه را به سمت قسط و عدل سوق دهد.
ج) مبارزه با فساد: آیات قرآن درباره امر به معروف و نهی از منکر (مانند آل عمران: ۱۰۴) اگر با تدبر فهمیده شوند، جامعه را در برابر فساد مقاوم میکنند.
۴. موانع تدبر در قرآن و راههای رفع آن
با وجود تأکیدات قرآن، بسیاری از مردم از تدبر در آن غافلند. برخی از موانع و راهکارهای آن عبارتند از:
الف) عدم آشنایی با زبان عربی: راهکار: استفاده از ترجمههای روان و تفسیرهای ساده.
ب) عادت به قرائت سطحی: راهکار: برنامهریزی برای مطالعه روزانه همراه با تأمل.
ج) مشغلههای دنیوی: راهکار: اولویتدادن به قرآن در برنامه روزانه.
نتیجهگیری
تدبر در قرآن کریم یک ضرورت دینی، عقلی و اجتماعی است. این کار نه تنها رابطه انسان با خدا را تقویت میکند، بلکه زندگی فردی و اجتماعی او را نیز متحول میسازد. برای نهادینه کردن فرهنگ تدبر، باید از سنین پایین در مدارس و خانوادهها برنامهریزی کرد. همانطور که امام صادق(ع) فرمودند: «القرآن عهد الله إلی خلقه، ینبغی للمرء المسلم أن ینظر فی عهده» (قرآن پیمان خدا با خلق است و سزاوار است که مسلمان هر روز در این پیمان تأمل کند).

منبع:
مبشرین|پایگاه خبر قرآنی و معارف اسلامی
لینک مستقیم :
http://mobasherin.ir/shownews.aspx?id=82508