پنج شنبه 22 آذر سال 1403 Thu, 12 Dec 2024 19:43:11 GMT
کد خبر : 73140       تاریخ : 1400/12/12 29:30
تفاوت نگاه قاریان مصری و ایرانی به مسابقات قرآن

تفاوت نگاه قاریان مصری و ایرانی به مسابقات قرآن

امین پویا، داور سی و هشتمین دوره مسابقات بین‌المللی قرآن ایران با اشاره به سطح این رویداد بین‌المللی، در مورد نگاه قاریان مصری و ایرانی به مسابقات، گفت: در مصر به مسابقات به عنوان یک شانس نگاه می‌شود، اما در ایران قاری نگاهی سرنوشت‌سازانه به مسابقات دارد.

همزمان با برگزاری سی و هشتمین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم خبرگزاری قرآن در محل برگزاری این رویداد و در استودیوی اختصاصی خود هر شب میزبان فعالان، قاریان، اساتید و مدیران قرآنی کشور است.

این برنامه هر روز رأس ساعت ۱۸ تا ۱۹ به صورت زنده از صفحه رسمی ایکنا درفضای اینستاگرام پخش می شود و علاوه بر متن و ویدئویی گفت وگوهای تولید شده در این استودیو بر روی خروجی ایکنا بارگذاری می شود.

در سومین شب از برگزاری مسابقات بین‌المللی قرآن که از ۹ تا ۱۴ اسفندماه در تالار اندیشه حوزه هنری در جریان است، امین پویا، یکی از داوران حاضر در این مسابقات در استودیوی ایکنا حاضر شد تا به سوالات غلامرضا احمدی، مجری با سابقه صدا و سیما پاسخ دهد. در ادامه این گفت‌وگو را می‌خوانید.

غلامرضا احمدی: افتخار داریم تا در خدمت یکی از قاریان برجسته و مطرح کشورمان باشیم، جناب استاد امین پویا، ابتدا بفرمائید تا کنون در چه مسابقات بین المللی حضور یافته اید؟

امین پویا: پنج دوره در مسابقات بین المللی شرکت کرده ام و افتخار داشتم در سال های ۸۵، ۸۶، ۸۹، ۹۰ و ۹۱ نماینده ایران در مسابقات مختلف باشم.

حاصل این پنج اعزام کسب چه رتبه هایی بوده است؟

سال ۸۵ در مسابقات بین المللی کشور هند حضور پیدا کردم در آن مسابقات ۳۲ کشور دنیا حضور داشتند و جناب «عیسی خورشیدی» نیز نماینده ایران در رشته حفظ بود. در آن مسابقات هر دو نماینده ایران رتبه اول را کسب کردیم. در سال ۸۶ برای اولین بار در مسابقات مالزی حضور پیدا کردم. آنجا هم با حواشی ای که دارد رتبه چهارم را کسب کردم.

در مسابقات مالزی معمولاً حواشی بر اصل می چربد و به نظر می رسد موارد دیگری هم در کسب رتبه دخالت دارد.

بله همینطور است؛ فقط در همین حد بگویم که در آن سال در مسابقات مالزی افرادی که رتبه دوم و سوم را کسب کردند به شکل ترتیل تلاوت کردند اما با این وجود صاحب رتبه شدند. سال ۸۹ هم در مسابقات روسیه حضور پیدا کردم و رتبه اول را به دست آوردم، در ادامه هم در سال ۱۳۹۰ به تونس اعزام شدم و آنجا نیز رتبه اول را کسب کردم و در سال ۱۳۹۱ نیز برای دومین بار به مسابقات مالزی اعزام شدم و رتبه دوم را به دست آوردم.

از پدرتان هم بگوئید که چگونه چنین فرزندی را تربیت کردند؟

واقعیت این است که اگر به سمت قرآن جذب شدم همه از لطف خدا بوده است. در کنار این مهربانی اساتید محترم به خصوص پدر بزرگوارم باعث شد وارد این عرصه شوم این بزرگواران با تشویق های زیاد زمینه ساز این شدند تا وارد تلاوت قرآن شوم.

پدرم به قرآن علاقه مند بودند و همیشه تلاوت های استاد عبدالباسط را گوش می دادند. یک ضبط صوت قدیمی داشتیم که پدرم دو تلاوت استاد عبدالباسط گوش می دادند و لذت می بردند. آن زمان شش سال داشتم و هنوز خواندن و نوشتن یاد نگرفته بودم، آنقدر تلاوت ها را گوش داده بودم که خودبه خود برخی سوره های کوتاه را حفظ کرده بودم. بعد که پدر علاقه من را دید، از کلاس اول که خواندن یاد گرفتم و با حروف آشنا شدم، روخوانی قرآن با روش تفکیک را در سه ماهه تابستان به من یاد داد و من کلاس اول که بودم به راحتی کل قرآن را می توانستم قرائت کنم.

در ادامه محل سکونت ما تغییر کرد و به مرکز شهر آمدیم و خدمت استاد موسوی رسیدم و هنوز بعد از ۳۰ و چند سال شاگردی ایشان را می کنم.

به این جمله اعتقاد دارید که می گویند بچه ها آن چیزی که پدر و مادر می گویند نمی شوند بلکه آن چیزی می شوند که پدر و مادر هستند؟

قطعاً و حتماً همینطور است و من همین را در زندگی خودم می بینم. فرزندان نگاه می کنند اگر پدر راستگو باشد آنها نیز راستگو می شوند، اگر نمازخوان باشد آنها نیز نمازخوان می شوند و ... اینکه سفارشی بکنیم که خودمان انجام ندهیم بر روی آنها تأثیر می گذارد.

نگاه ما به قرآن باید به گونه ای باشد که وقتی آن را می خوانیم با آن مانوس شویم، خواندن زمینه انس را فراهم می کند، انس زمینه تدبر، تدبر زمینه فهم و فهم هم زمینه عمل را فراهم می کند. به نظر می آید که همه چیز از همین خواندن شروع می شود حتی اگر متوجه نشویم که چه چیزی را می خوانیم باز هم اثرگذار است.

پس از این مقدمه بد نیست به مسابقات بین المللی بپردازیم، مسابقات سی و هشتمین دوره خود را پشت سر می گذارد، با آقای مجیدی مهر، رئیس مرکز امور قرآن سازمان اوقاف صحبت می کردم اعلام کردند از دو سه ماه قبل نامه نگاری و دعوت از مسئولان را انجام داده اند اما مع الاسف شاهد حضور کم رنگ مسئولان هستیم. یعنی ما از هیئت دولت کسی را نداشته ایم، از وزرای محترم و حتی از چهره های برجسته فرهنگی نیز شاهد حضور کسی نبوده ایم، بخشی شاید به خاطر کرونا باشد که البته پروتکل ها به بهترین نحو ممکن رعایت می شود، استاد پویا به نظر شما چرا این وضعیت ایجاد شده است؟

من می خواهم به گونه ای جواب بدهم که جسارتی نشود و لذا به همین جمله بسنده می کنم که باید حضور در جلسه قرآن دغدغه افراد باشد.

شما نگاه کنید، وقتی دوربین در سالن می چرخد و یک وزیر را نشان می دهد، این یک نوع تبلیغ صورت گرفته است. در بحث تبلیغ می دانیم که هرچه مسابقات باشکوه تر برگزار شود مردم بیشتر تشویق می شوند و دامنه ها هم از اینجا هست که شکل می گیرد.

نمی توانم به مردم خرده بگیرم که چرا نمی آیند، دلیل این است که مردم هر کدام برای خودشان برنامه ریزی و دلیل دارند که شاید بتواند نیامدنشان را توجیه کند. اما برای مسئولان که در این نظام مسئول هستند و اطلاع دارند که این رویداد، مسابقات نظام جمهوری اسلامی بوده و بزرگ ترین رویداد قرآنی در کشور و شاید جهان است که برگزار می شود. در این دوران کرونا که بالغ بر ۹۰ درصد مسابقات بین المللی تعطیل شده است اما عزم جمهوری اسلامی بر این بوده است که به هیچ نحوی تعطیل نشود، این نشانده آن است که عزمی پشت مسابقات وجود دارد و لذا توقع از مسئولین نظام این است که حداقل در صحن مسابقات حضور یابند و از استماع تلاوت ها بهره مند شوند. امیدوارم در روزهای آینده شاهد این حضور باشیم.

شما در مسابقات بین المللی متعددی حضور پیدا کرده اید، آنجا نحوه حضور مسئولان و مردم به چه صورت است؟

در مسابقات مالزی که یک کشور اسلامی است، بالاترین مقام رسمی کشور که پادشاه باشد در مسابقات حضور پیدا می کند. البته در مسابقات ایران نیز شاهد دیدار عوامل این رویداد با مقام معظم رهبری بوده ایم و از سخنرانی معظم له نیز بهره مند شده ایم، اگر شرایط اجازه می داد مطمئن هستم حضرت آقا در سالن هم حضور پیدا می کردند اما با این وجود نماینده ایشان سال های قبل در مسابقات حضور یافته است.

در مسابقات روسیه هم که ۲۵ میلیون مسلمان دارد شاهد هستیم که مفتی اعظم روسیه که بالاترین مقام در بین مسلمانان آن کشور است در سالن مسابقات حضور می یابد. مسئولان هرچقدر بیشتر حضور پیدا کنند وزن آن رویداد را از نظر سیاسی و جایگاهی بالاتر می برند.

بگذارید مقداری بدون تعارف تر عرض کنم انگار این بی توجهی در بخش های دیگر نیز وجود دارد. ما یک شبکه به نام شبکه قرآن و معارف سیما داریم و از افتخارات کشور ماست که شبکه قرآن دارد اما بودجه این شبکه، شاید یک بیستم شبکه های سراسری دیگر نیست. ما همه فعالیت های قرآنی را در شبکه ای جمع کرده ایم که هزینه ای هم برای آن مترتب نیستیم. از مسئولان تقاضا داریم این مطالبه جدی جامعه قرآنی کشور را جدی بگیرند و به صدای قرآن و سیمای قرآن توجه کنند. این دو شبکه باید پر بیننده ترین و پر شنونده ترین شبکه های صدا و سیمای ایران باشند. یک نمونه بی توجهی دیگر این است که قهرمانان قرآنی ما ناشناخته هستند، چرا باید اینگونه باشند؟ چرا برای آنها پلاک قرآنی اختصاص پیدا نمی کنند تا مردم بدانند در کوچه آنها یا در خیابان آنها یک نفر هست که قهرمان جهان است. با این وضع جالب است که بسیاری از دوستان ما که فعال قرآنی هستند بیمه ندارد. ما در حاشیه سی و هشتمین دوره مسابقات قرآن هستیم و نمی شود فقط بگوئیم همه چیز زیباست، البته انصافاً مسابقات زیباست و خدا قوت هم می گوئیم به برگزار کنندگان اما مسئولان محترم فعالیت های قرآنی توجه می خواهد. اینگونه نیست جناب استاد پویا؟

اگر مسابقات قرآن، صدا و سیما، دولت و مردم را به یک خانواده تشبیه کنم، به هر حال کسانی که متولیان این کشور هستند جایگاه پدر را در این خانواده دارند. یک پدر برای فرزندان خود چگونه هزینه می کند؟ آیا هزینه می کند تا به این بچه ها فقط خوش بگذرد یا برای تعلیم و تربیت آنها هم هزینه می کند؟ شما هزینه هایی برای سفر، ورزش و ... می کنید برای اینکه به سلامتی روح و روان و جسم برسید. اما در کنار این هزینه ها باید برای کلاس زبان هم هزینه کرد، باید حتماً هنری را هم یاد گرفت و حتماً کلاسی رفت که مربوط به توسعه فردی شود. شاید فرزند احساس کند نیازی به اینها نیست اما پدر تشخیص می دهد در کنار آن هزینه هایی که برای خوشگذارنی فرزندان کرده است باید این هزینه ها را برای تعلیم و تربیت او نیز انجام دهد. جالب است آن بودجه ای که صرف تعلیم و تربیت می شود بسیار بیشتر از بودجه ای است که صرف کارهای خوشگذارنی می شود.

یک سری از شبکه های تلویزیونی شبکه هایی هستند که برای اخبار و اطلاعات هستند، یک سری برای پر کردن اوقات فراغت مردم هستند و یک سری هم هستند که برای آموزش مردم راه اندازی شده اند و به اعتقاد من باید بودجه این شبکه ها بیشتر شود چرا که جامعه را به سمت سلامت بیشتر می برد.

ما در جامعه ای زندگی می کنیم که اسلامی است و در این جامعه قرآن محور برنامه های دینی و محور قانون اساسی است، پس در نظام جمهوری اسلامی ایران که قرآن نقش محوری دارد باید برای همین قرآن بودجه محوری هم در نظر گرفته شود.

من نمی گویم بودجه شبکه قرآن از سایر شبکه ها بیشتر باشد اما حداقل انتظار داریم هم تراز سایر شبکه ها باشد. صدا و سیما در سالیان گذشته زحمات زیادی برای بحث های آیینی و دینی و قرآنی متقبل شده است اما با این وجود باز هم توجه به موضوع قرآن کم رنگ است. شبکه قرآن به شبکه ای تبدیل شده است تا سایر شبکه ها خالی از قرآن شود. آیا شبکه ورزش فقط ورزش پخش می کند، پاسخ منفی است. تمام شبکه های برنامه ورزشی و اخبار ورزشی پخش می کنند پس چرا قران باید فقط از شبکه قرآن پخش شود.

نکته دیگری که باید به ان اشاره کنم و نشان از کم توجهی به قرآن دارد این است که گاهی برخی تهیه کننده ها در زمان اذان، برای اینکه زودتر به زمان پخش برنامه در حال پخش خود برسند، تلاوت و اذان را تقطیع کرده و سکوت های بین فرازها را حذف می کنند و یک تلاوت شش دقیقه ای را به سه دقیقه واذان ۵ دقیقه ای را به دو دقیقه کاهش می دهند، در حالی که همه ما می دانیم ایجاد سکوت در تلاوت و اذان معنادار است و اندازه دارد، وقتی قرآن را تلاوت می کنید جایی که وقف می کنید یک سکوت ۸ تا ۱۲ ثانیه ای احتیاج است چون اندازه خود آن ملودی و لحن آن تلاوت سکوت لازم است تا شنونده آن موسیقی را هضم کند. اما می آیند برای کم شدن زمان تلاوت و اذان سکوت ها را حذف می کنند.

اگر در طی روز یک شبکه ۲۴ ساعت برنامه داشته باشد هر اذان حدود ۴ دقیقه زمان دارد، سوال این است که آیا اختصاص دادن ۵ دقیقه به اذان در طول ۲۴ ساعت وقت زیادی است.

یک مواقعی هست مثلاً در حال پخش یک برنامه ورزشی ملی مهم هستیم می گویند قرآن بین فوتبالی تلاوت کنید و یا یک اذان دو دقیقه ای اجرا کنید. ما می توانیم تولید جدید داشته باشیم نه اینکه فاصله تلاوت های قدیمی را حذف کنیم.

من با این قبیل برنامه ها بیگانه نیستم و می دانم شرایط پخش قرآن و اذان در مواقعی که رویدادی پخش می شود و مردم آن رویداد را دوست دارند و دنبال می کنند می تواند یک تلاوت کوتاه و اذان یک یا دو دقیقه ای تولید کرد. اما همیشه اینگونه نیست، ما می بینیم گاهی اذان ها و تلاوت های کوتاه شده در بین برنامه هایی پخش می شود که آن برنامه حساسیتی ندارد و اگر با ۱۰ دقیقه تأخیر مواجه شود هم مشکلی به وجود نمی آید.

حتی برخی از برنامه های پخش زنده هم حساسیت چندانی ندارند که به خاطر آنها تلاوت ها و اذان ها را کوتاه کنیم. به نظر می آید شبکه های مختلف می توانند حرکتی انجام دهند تا ما چنین احساسی پیدا نکنیم.

به موضوع مسابقات بازگردیم، رویداد بین المللی مسابقات قرآن را چگونه دیده اید و تلاوت ها به چه صورت بوده است؟

نسبت به سال های گذشته کشورهای مختلف در تلاوت قرآن بسیار پیشرفت کرده اند. یک سری کشورها مانند فیلیپین و مالزی بودند که از همان قدیم نمایندگانشان تلاوت های خوبی داشتند، در این دوره هم قاری اندونزی تلاوت خوبی داشت. قاری یمنی نیز تلاوت خوبی داشت و من فکر نمی کردم چنین تلاوت زیبایی داشته باشد. شب گذشته هم حافظ دانش آموز کشور بنگلادش به قدری زیبا قرائت کرد که همه را به تحسین وادار کرد. هم از نظر صوت، هم از نظر لحن و هم تجوید بسیار عالی بود و همه توجه داشتند به اینکه چه نمره ای به تجوید این شرکت کننده داده شود تا حق مطلب ادا شود. من تا کنون در مسابقات بین المللی تلاوتی فصیح تر از ایشان ندیده بودم.

وقتی یک استاد در سطح استاد پویا از تلاوت این شرکت کننده تعریف کنند یعنی خیلی حرفه ای بوده است.

جالب است که نمره تجوید این شرکت کننده ۳۷ از ۴۰ بود و ما تا کنون تجویدی به این فصاحت و به این زیبایی از یک دانش آموز نشنیده بودم. از نظر لحنی و صوتی نیز بسیار زیبا اجرا کرد. احساس کردم که این مسابقات چقدر در کشورهای مختلف تأثیر گذاشته است و مسابقات باعث شده آنها نیز به آموزش های صوت و لحن و ... بپردازند و راه پیشرفت برای آنها نیز باز شود.

در گذشته اینگونه نبود، از کشورهای مختلف که شرکت کننده اعزام می شد، بسیاری سیاهی لشگر بودند اما الان اینگونه نیست. جالب است بدانید که در همین دوره از مسابقات نماینده کشورمان در رشته قرائت تحقیق در مرحله مقدماتی رتبه دوم را کسب کرد و نماینده کشور مغرب توانست اول شود. بنابراین رقبای سختی در این مسابقات حضور دارد.

البته نماینده های ایران همیشه در تمام ادوار مسابقات خوب بوده اند چرا که ایران پیشینه تلاوت و حفظ خوبی دارد. حافظان و قاریان ایرانی نه تنها در مسابقات کشورمان بلکه در مسابقات دیگری که در کشورهای خارجی برگزار می شود نیز موفق ظاهر شده اند.

من زمانی کارشناس مسابقات بودم و پنج روز در یک برنامه تلویزیونی در مورد همین موضوع صحبت کردم. آنجا به یک آمار جالب رسیدم و متوجه شدم ۸۳ درصد نمایندگان ایرانی که بعد از انقلاب به مسابقات بین المللی اعزام شده اند موفق به کسب رتبه شده اند. یعنی یکی از رتبه های اول تا سوم را کسب کرده اند.

در همین مسابقاتی که ایرانی ها ۸۳ درصد رتبه ها را کسب کرده اند، مصری ها هم حضور دارند یا خیر؟

بله مسابقات با حضور مصری ها برگزار شده است اما رویکرد مصری ها به مسابقات مانند رویکرد قاریان کشور ما نیست.

در مسابقات مالزی که حضور یافتم یکی از شرکت کنندگان از من پرسید شما وقتی به مالزی آمدید یک گروه از مجری تا عکاس و خبرنگار و فیلمبردار و ... نیز همراه شما آمده اند علت این همراهی چه بود؟ پاسخ دادم جمهوری اسلامی به این مسابقات اهمیت می دهد. یکی از دوستان شرکت کننده اما به نکته خوبی اشاره کرد و گفت در ایران به مسابقات بسیار اهمیت داده می شود اما در کشور ما مسابقات یک شانس است و هر کسی بیشتر رشد کند به عنوان بخشی از تشویق، او را به یک رقابت بین المللی نیز اعزام می کنند. فرد اعزام شده چه رتبه کسب کند و چه به رتبه ای نرسد به جایگاهش خدشه ای وارد نمی شود. به همین خاطر با آسودگی و فراغ بال به مسابقات می آیند. بنابراین مسابقات برای قاریان مصری شانس است اما برای قاریان ایرانی سرنوشت است.

آن سال نگاه کردم و متوجه شدم نکته واقع بینانه ای گفته شده است، قاری ایرانی وقتی بین المللی می شود تازه برای حضور در محافل و... دعوت می شود. لذا ما نیز باید مسابقات را از سرنوشت به سمت شانس تغییر دهیم. یکی از کارهایی که می توان انجام داد این است که امتیازاتی که از طریق مسابقات داده می شود را به سمت موضوعات دیگر سوق دهیم.

کاری خوبی که انجام شد در این سال ها این بود که اعزام ها به خارج از کشور، اعزام به سفر حج، تلاوت در رادیو و تلویزیون و تلاوت در محافل را به مسابقات گره نزدند و این موارد را از طریق طرح ارزیابی قاریان مشخص کردند و این یک قدم بسیار مهم و ارزشمند بود. با اجرای طرح ارزیابی دیگر کسی دغدغه این را ندارد که اگر مسابقات شرکت نکند از تمام امتیازات محروم می شود.

مسابقات قرآن در کشور ما نظام مند است، من کمتر این را در دنیا دیده ام، یعنی مسابقات از شهرستانی و استانی و مقدماتی شروع می شود تا به کشوری و بین المللی می رسد. این یک کار بزرگ است.

سوالی که وجود دارد این است که آیا مسابقات قرآن لازم است یا نه و خوب است یا خیر؟ به نظر من نه تنها خوب است بلکه لازم است. بسیاری از دوستان را دیده ام که به خاطر شرکت در این مسابقات با تمام اضطراب هایی که دارد به دنبال پیشرفت خود رفته اند و حضور خود در جلسات و محافل را پررنگ کرده اند.

وضعیت شرکت کننده های کشورهای مختلف به چه صورت است؟

وقتی اسم اندونزی و فیلیپین می آید انتظار این را داریم یک قاری خوب بیاید اما در کشورهای آفریقایی یک باره یک پدیده ظاهر می شود. مثلاً ممکن است امسال یک قاری ضعیف از یک کشور آفریقایی حضور داشته باشد و سال بعد یک قاری درجه یک حضور داشته باشد. در مسابقات تونس شرکت کننده ای از مغرب حضور داشت که تلاوت ایشان را در مسجدالحرام نیز شنیده بودم و بسیار زیبا تلاوت می کرد، لذا قاریان آفریقایی به این صورت هستند. افغانستان نیز چند سالی است که قاریان خوبی را اعزام می کند و رشد خوبی پیدا کرده اند. کشور عراق نیز قاریان خوبی دارد.

خبرگزاری ایکنا مرجع است و من روزانه چندین بار صفحه این خبرگزاری را جستجو می کنم و با خبرهای متنوعی در حوزه قرآن مواجه می شوم، روز قبل یک خبر شوکه کننده دیدم که مطمئناً همه ناراحت شده اند و آن هم خبر درگذشت حسن صفری بود. برای ایشان آرزوی غفران و رحمت الهی داریم.

درگذشت ایشان بسیار دردناک بود، کار تنظیم و صدابرداری اکثر گروه های تواشیح را انجام می داد و کارهای ماندگاری را همراه با گروه محراب و محمد رسول الله(ص) تولید کرد. هم در کار خود حرفه ای بود و هم اینکه متخصصی بود که بسیار خوش اخلاق بود.


  منبع: مبشرین|پایگاه خبر قرآنی و معارف اسلامی
       لینک مستقیم   :   http://mobasherin.ir/shownews.aspx?id=73140

نظـــرات شمـــا






سال 1402سال 1402